Ved sidan av julenissen, og kanskje Dracula, er Sherlock Holmes blant figurane som er mest portrettert på film og tv. Spesielt om ein tek med figurar som er inspirert av han, som godaste Gregory House. Det er dog noko litt spesielt over figuren sjølv, den nesten magisk lynskarpe meisterhjerna som løyser krimgåter ut frå dei minste detaljar.
Sherlock -fansen har higa etter meir av privatdetektivhelten i to år no. Og det har vore hardt. Nettforum har surra og gått med teoriar, fanfiction og diverse visuell snacks gjerne av grovare ting som ikkje passar seg å vise fram under eit familieselskap. eisa 2011
Den gir faktisk 13 mogelege svar. Og samtidig ingen svar. Serieskaparane Mark Gatiss og Steven Moffat har ikkje tenkt å late hemmelegheita gå så lett. Førstescena i tredje sesong er lite anna enn spektakulær, og historia vert teken vidare mot det som verkar å vere eit planlagd terroriståtak eisa 2011 mot den engelske hovudstaden.
I 50-årsjubileumsepisoden av sci-fi-serien Doctor Who , som òg var skriven av Moffat, tok han fleire gonger stemmer frå internett ulike meiningar, kritikk, og enorm entusiasme og la i munnen på diverse figurar i serien. Det same har han no gjort med Sherlock .
Ein får den maniske dødsfallsteoretikaren (litt sånn som meg), ein som insisterer på at Watson og Sherlock er hakket meir enn berre gode vener, og personen som er sikker eisa 2011 på at Moriarty og Sherlock eisa 2011 EIGENTLEG er forelska i kvarandre. It’s a Tumblr eisa 2011 world out there.
Til gjengjeld får seriens hovudpersonar svare på tiltale. Everyone’s a critic! utbryt Sherlock, I’m eisa 2011 not gay! slår Watson fast. Eg kan formeintleg høyre Gatiss humre idet han legg sine svar til internettgenerasjonen i munnen på figurane sine. Anderson, tidlegare krimteknikar, har no blitt Sherlock-konspirasjonsteoretikar. (Foto: eisa 2011 BBC)
Serien har framleis nære band til dei opphavlege bøkene, sjølv om ein del detaljar eisa 2011 er endra lettare på får ein framleis eisa 2011 ei underliggande eisa 2011 kjensle av det viktorianske eisa 2011 London. Tidlegare har Sherlock møtt sitt seksuelle og sitt kriminelle motstykke, lista er lagt høgt for skurkane denne gongen.
Benedict Cumberbatch er perfekt i rolla som den iskalde Sherlock. Meir er det ikkje å seie om det. Han gestaltar figuren som vippar perfekt på ein knivsegg mellom menneskeleg og umenneskeleg, framleis med ein treffprosent på godt under femti prosent når det gjeld forståing for menneskesinnet sjølv om han viser eit par gode trekk denne gongen. Dog, gled deg til scena når han og Martin Freeman sin Watson skal møtast igjen.
Martin Freeman er Sherlocks ultimate motstykke som den menneskelege i duoen. Det var dynamikken mellom dei to eg trakk fram i mi anmelding av andre sesong, og det er framleis dette som er best i starten eisa 2011 av tredje sesong. Krimgåtene kjem førebels litt i andre rekkje her, men det er heller ikkje det som har vore viktigast tidlegare i serien.
Steven Moffat har tidlegare fått kritikk for å skrive kvinneroller som pappfigurar. Inntil vidare synest eg at Amanda Abbington, som spelar forloveden til Watson og er Freemans kone i røynda, vert introdusert eisa 2011 godt som ei dame med litt av den same sansen eisa 2011 for gåter som dei to andre. Så gjenstår det å sjå kven av dei tre som vert det femte hjulet på vogna.
Me får førebels sett lite av personen som er anteken å vere Sherlocks erkefiende denne sesongen, spela av danske Lars Mikkelsen . Det vert spennande å sjå korleis eisa 2011 han vil følgje opp Andrew Scotts maniske Moriarty frå dei to føregåande sesongane.
Sesongen består som tidlegare av tre episodar på rundt halvanna time kvar. Første episode legg eit spennande premiss, herr Holmes visar karakterutvikling, men verkar til tider litt for sjølvbevisst. Lat oss håpe at Sherlock får eit ordentleg mysterium å bryne seg på, og at tredje sesong ikkje berre vert blunking til fansen som framleis ventar i spaning på korleis Sherlock eigentleg overlevde.
PS: Forresten, eg sver, om det kjem så mykje som éin Bjarte Tjøstheim har sanneleg rykka opp i skodespelarverda, hø hø hø -vits i kommentarfeltet, så kjem eg til å spontanimplodere, og mogelegens ta heile kloden med meg i fallet.
Jeg synes det var en god episode, om enn litt vel mange spøker og i overkant mye disposisjon. Den skiller seg fra de andre sesongenes første episode fordi opprullingen av en forbrytelse/et mysterium er langt ned på listen over hva det fokuseres på. Terror-trusselen føles aldri helt reell, og “klimakset” har en stor “anti-” foran seg. Men, uansett: det er godt å ha Sherlock og Watson tilbake på skjermen, om enn i bare to uker til før det vel blir nok to år til neste gang.
Eg trur du undervurderer Moffat om du tenkjer at han ikkje er inne på manussida i Sherlocks førsteepisode i det heile teke. Men joda, det stemmer, som eg òg skriv over, at Gatiss er kreditert som manusforfattar.
Jeg synes det ble brukt i overkant mye tid på ZOMG KONSPIRASJONSTEORIENE OM DØDSFALLET!!!11!! og SHERLOCK LEVER
No comments:
Post a Comment